Het eminente gedachtegoed van Alfred de Zayas

The President of the Russian Federation, Vladimir V. Putin and the Federal Chancellor Dr. Angela Merkel, at the 43rd Munich Security Conference 2007. Photo: Sebastian Zwez, http://www.securityconference.de (Wikimedia Commons).


De Zayas: collectieve bestraffing in Gaza staat haaks op elk recht, Europese strategische autonomie is een droom, het Westen is verantwoordelijk voor de Oekraïne-crisis, de NAVO is een criminele organisatie, en het ICC is irrelevant.

De Amerikaanse denker Alfred de Zayas is een opiniemaker die de druk op de vrijheid van meningsuiting weet te weerstaan. De Zayas doctoreerde in de rechten aan Harvard en in geschiedenis aan de Universiteit van Göttingen (Duitsland). Hij doceert rechten aan de Geneva School of Diplomacy en was van 2012 tot 2018 onafhankelijk VN-expert inzake internationale orde. De Zayas heeft tien boeken geschreven, waaronder het instructieve Building a Just World Order (2021). Zoals in mijn bericht van 24 april vermeld, publiceert het Amerikaanse online magazine CounterPunch een serie opiniestukken van zijn hand. Het zijn messcherpe, niets aan de verbeelding overlatende analyses over actuele internationale vraagstukken en kritieken op de propaganda in de mainstream media.

Wat hieronder volgt is een synopsis van een selectie van De Zayas’ recente opiniestukken, in chronologische volgorde, de nieuwste eerst, afgerond met een korte aanvulling mijnerzijds.

Collectieve schuld en collectieve straf

Hoe langer de Israëlische oorlog tegen Gaza duurt, hoe meer het erop lijkt dat het de bedoeling is om het gebied etnisch te zuiveren, om de 2,4 miljoen inwoners van Gaza te dwingen naar Egypte of Saoedi-Arabië te migreren. De secretaris-generaal van de VN heeft opgeroepen tot een onmiddellijk staakt-het-vuren in Gaza. De Hoge Commissaris voor de Mensenrechten Volker Türk probeert in het Midden-Oosten te bemiddelen.

Collectieve schuld bestaat niet. Collectieve bestraffing staat haaks op elk rechtssysteem.

Collectieve schuld bestaat niet. Collectieve bestraffing staat haaks op elk rechtssysteem. Laat ons hopen dat Palestijnen en Israëli’s een modus vivendi zullen vinden, en dat alle betrokkenen elke gedachte aan collectieve schuld van de Palestijnen voor de misdaden gepleegd door Hamas, en elke gedachte aan collectieve schuld van alle Israëli’s voor de misdaden sinds 1947 tegen Hamas door opeenvolgende Israëlische regeringen, incl. de misdaden die vandaag worden begaan door het Netanyahu-regime, zullen laten varen. Wat de mensheid het meest dringend nodig heeft, is een mentaliteitsverandering, hernieuwde trouw aan de geest van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, een bereidheid om de vicieuze cirkel van represailles en tegenrepresailles te doorbreken.

De Zayas hoopt dus blijkbaar op een tweestatenoplossing. Dat is echter een gepasseerd station. Israël heeft nooit een poging gedaan om de Palestijnen een levensvatbare staat te gunnen. Dat zou regelrecht indruisen tegen het koloniale project van de staat Israël. Die is gebaseerd op het racistische idee van ‘een land zonder mensen voor mensen zonder land’. De meeste activisten houden het vandaag bij een eenstaatoplossing: één die democratisch en seculier is waarin Arabieren, Joden en anderen naast elkaar leven zoals dat ook voor 1948 het geval was. Eén staat, from the river to the sea. In een vorig artikel hebben we gesteld dat de ontbinding van de staat Israël en de teruggave van al het land aan het inheemse Palestijnse volk de enige manier lijkt.

Europese ‘strategische autonomie’ en de perceptie van de realiteit

De loze verklaring van de Franse president Emmanuel Macron over het ontwikkelen van ‘strategische autonomie’ is bedoeld voor de binnenlandse consumptie. Macron is een lichtgewicht en een politieke opportunist. De rest van de Europeanen is niet beter. Dat betekent niet dat Europese regeringen onder alle omstandigheden Amerikaanse belangen zullen dienen. In dat licht wordt het tijd de gevolgen van de crisis in Oekraïne voor de Europese burgers opnieuw te overdenken. Zullen de Europese politici ooit begrijpen dat de VS, en niet Rusland of China, het grootste gevaar vormen voor het voortbestaan van de planeet? De mondiale meerderheid is daar al van doordrongen.

De VS bespioneert de Europese leiders en de Europese industrie systematisch. Het gebruikt Europa als vazal, als geopolitieke pion. Ex-Rothchild bankier Emmanuel Macron speelt het spel van de wereldelites misschien iets eleganter dan Olaf Scholz of de onbekwame Ursula von der Leyen. Europa schiet in eigen economische voet met de sancties tegen Rusland. Het zit gevangen in een irrationele Koude Oorlog-mentaliteit. Zal Europa ooit begrijpen dat de VS geen vriend is? De Amerikaanse interventie in beide wereldoorlogen werd puur gedreven door Amerikaanse economische belangen. De Europeanen blijven naïef pro-Amerika, in plaats van hun soevereiniteit te verdedigen zoals Charles de Gaulle dat ooit deed. De opvolgers van De Gaulle hebben Frankrijk en Europa verraden.

De Amerikaanse interventie in beide wereldoorlogen werd puur gedreven door Amerikaanse economische belangen. De Europeanen blijven naïef pro-Amerika, in plaats van hun soevereiniteit te verdedigen zoals Charles de Gaulle dat ooit deed.

De NAVO is verworden tot een criminele organisatie in de zin van de artikelen 9 en 10 van het Statuut van het Internationale Militaire Tribunaal in Neurenberg. Sinds de ontmanteling van de Sovjet-Unie en het Warschaupact is er geen rechtvaardiging voor het voortbestaan van de NAVO. De Europese elites zijn verraders van hun eigen land zijn, door steun aan een buitenlandse mogendheid als de VS. Ze zijn nog erger dan Vidkun Quisling tijdens de Tweede Wereldoorlog. In het geval van Noorwegen hadden de nazi’s het land militair bezet. Tegenwoordig bezet de VS Europa economisch en politiek.

De Veiligheidsraad laat de wereld over Nord Stream in de kou staan

Het onderzoek van Seymour Hersh naar de sabotage van Nord Stream rechtvaardigt de instelling van een onafhankelijk internationaal onderzoek. In de Veiligheidsraad wist de VS zo’n onderzoek te blokkeren. Maar Washington heeft geen enkel juridisch punt om zijn medewerking te weigeren. Opnieuw zijn we getuige van dubbele standaarden. Het stilzwijgen van de VN over de sabotage van Nord Stream is even oorverdovend als die rond de 40 Amerikaanse biolabs in Oekraïne. Massale druk op de Veiligheidsraad moet de belangen van het Westen dienen. Het is nu aan de Algemene Vergadering om onderzoekscommissies in te stellen, en zich te buigen over civielrechtelijke en strafrechtelijke aansprakelijkheden. En we hebben klokkenluiders nodig van het kaliber van Julian Assange en Edward Snowden.

Het stilzwijgen van de VN over de sabotage van Nord Stream is even oorverdovend als die rond de 40 Amerikaanse biolabs in Oekraïne.

Bouwen aan een rechtvaardige wereldorde voor democratie en de diversiteit van wereldbeschavingen

Vandaag is het VN-Handvest een quasi wereldgrondwet. Het accent ligt op vrede, ontwikkeling en mensenrechten, maar sinds 1945 zijn er tal van conflicten geweest, militaire agressie, economische oorlogen, unilaterale dwangmaatregelen en misdaden tegen de menselijkheid. Nucleaire, biologische en chemische wapens vormen de grootste bedreiging. Het Handvest verplicht staten om geschillen langs vreedzame weg te beslechten. Het Chinese voorstel voor vrede in Oekraïne moet op tafel komen, net als dat van paus Franciscus, de Braziliaanse president Luiz Inacio Lula en de Mexicaanse president Andrés Manuel Lopez Obrador. De 25 Principles of International Order die De Zayas de VN-Mensenrechtenraad heeft voorgelegd, staan ook in zijn boek Building a just World Order uit 2021.

Niets opgestoken van de Pentagon Papers

Duizenden documenten over illegale acties onder de presidenten Truman, Eisenhower, Kennedy, Johnson en Nixon, ziedaar de Pentagon Papers van Daniel Ellsberg. De Vietnamoorlog was geen ‘burgeroorlog’, maar Amerikaanse agressie, aangestuurd door denktank-ideologen en het militair-industriël complex. Vrijwilligers gaven hun leven, niet voor ‘democratie’ of ‘rechtvaardigheid’, maar voor de illusies van megalomane ‘intellectuelen’ in Washington. De publicatie veranderde niets. Leugens en bedrog leidden tot de oorlogen in Irak-1, Joegoslavië, Afghanistan, Irak-2, Libië, Syrië en Oekraïne. Waarom we niets hebben geleerd van de Pentagon Papers? Omdat criminelen het voor het zeggen hebben, en de media kritiekloos de overheidspropaganda overnemen of zelfs critici genadeloos aanvallen.

Vrijwilligers gaven hun leven, niet voor ‘democratie’ of ‘rechtvaardigheid’, maar voor de illusies van megalomane ‘intellectuelen’ in Washington.

De toespraak van Vladimir Poetin van 10 februari 2007 op de veiligheidsconferentie in München

Poetins toespraak waarin hij het manco aan veiligheidsgaranties voor Rusland hekelde, had alarmbellen moeten doen afgaan. Maar zijn klacht werd niet serieus genomen en in de media doodgezwegen. Toen de bewapening van Oekraïne een existentiële bedreiging voor Rusland werd, ondergingen Poetins voorstellen van december 2021 gericht op een Europese veiligheidsarchitectuur eenzelfde lot. In 1997 wilde Rusland zich bij het Westen aansluiten, mits onder het VN-Handvest. Maar de VS was verknocht aan de unipolaire wereld van na de val van de Muur. De VS gelooft nog altijd in zijn ‘uitzonderlijkheid’ en in de imperialistische fantasieën van Zbigniew Brzezinski en Paul Wolfowitz. Gaan we ooit inzien dat de NAVO een criminele organisatie is geworden in de zin van het Statuut van Neurenberg?

De oorlog in Oekraïne in de context van het VN-Handvest

De oorlog in Oekraïne begon niet op 24 februari 2022, maar al in februari 2014. Sinds 2014 beschiet Oekraïne de burgerbevolking van de Donbas, ondanks de Minsk-akkoorden. Die aanvallen namen begin 2022 fel toe. De Russische invasie is een schending van art. 2(4) van het VN-Handvest. Maar het Westen is verantwoordelijk voor de crisis. Het had de afspraak geschonden de NAVO niet naar het oosten uit te breiden. Of het Westen die uitbreiding als een provocatie ziet of niet, wat telt is hoe de tegenpartij daar over denkt. De Russen hebben voortdurend gehamerd op een Europese veiligheidsarchitectuur waar Rusland deel van uitmaakt. Spijts de plicht van VN-leden om te goeder trouw te onderhandelen, schond Oekraïne de Minsk-akkoorden systematisch, blijkbaar om zich voor te bereiden op oorlog.

De bevolking van de Krim en Donbas, die zich in overgrote meerderheid Russisch voelt, kan aanspraak maken op het zelfbeschikkingsrecht verankerd in het VN-Handvest.

Ondanks dat bedrog kwamen de Russen in december 2021 met voorstellen die een militaire confrontatie hadden kunnen afwenden. De VS en de NAVO weigerden echter te onderhandelen, iets dat men enkel kan duiden als een inbreuk op artikel 2(4) van het VN-Handvest. De bevolking van de Krim en Donbas, die zich in overgrote meerderheid Russisch voelt, kan aanspraak maken op het zelfbeschikkingsrecht verankerd in het VN-Handvest. Zonder de anti-Russische maatregelen van het Putch-regime zouden de volkeren van de Krim en de Donbass zich niet bedreigd hebben gevoeld en niet hebben aangedrongen op hun recht op zelfbeschikking. De Krim oefende zijn recht op zelfbeschikking uit. Van annexatie door Rusland is geen sprake.

De Verenigde Naties en eenzijdige dwangmaatregelen

De plaag van unilaterale dwangmaatregelen (unilateral coercive measures, UCM’s) op het genot van mensenrechten door miljarden mensen is een doorn in het oog van tal van organen van de Verenigde Naties. UCM’s zijn in strijd met het VN-Handvest, met name vanwege de illegale extraterritoriale toepassing van nationale wetgeving. Sancties zijn funest voor het recht op leven, gezondheid, voedsel, schoon water, sanitaire voorzieningen, huisvesting, werk, onderwijs … Onderzoek leert dat UCM’s doden veroorzaken. Zij leiden ook tot faillissementen, werkloosheid en massale emigratie. Nu machtige staten straffeloos blijven, moet het Internationaal Gerechtshof zich uitspreken over de juridische gevolgen van USM’s en het Internationaal Strafhof over het internationaal strafrechtelijke aspect.

Sancties zijn funest voor het recht op leven, gezondheid, voedsel, schoon water, sanitaire voorzieningen, huisvesting, werk, onderwijs …

Talloze mensen wereldwijd hebben het leven verloren als gevolg van sanctieregimes. Het is de plicht van de internationale gemeenschap om verantwoording te eisen van staten die sancties opleggen en om ervoor te zorgen dat er genoegdoening wordt geboden aan de slachtoffers van imperialisme en neokolonialisme.

Arrestatiebevel

Tenslotte het arrestatiebevel van het Internationaal Strafhof (ICC) tegen president Poetin. Dat is niet alleen belachelijk, maar ook gevaarlijk. Het bevel lijkt de Europese leiders te ‘verbieden’ om vrede te sluiten met Poetin. Hoe kan men immers aan tafel gaan met een ‘gezochte crimineel’? De Zayas veegt het ICC ondubbelzinnig de mantel uit met de manoeuvre. Voor hem maakt de politisering van het Hof het instituut irrelevant. De aanklager zet ijskoud het onderzoek naar oorlogsmisdaden door de VS in Afghanistan stop, maar dat tegen de Taliban voort. Sinds de inwerkingtreding van het Statuut van Rome zijn er duizenden oorlogsmisdaden gepleegd door het Westen. Waarom zijn de verantwoordelijke regeringsleiders en/of staatshoofden daarvoor nooit aangeklaagd?

Door een arrestatiebevel tegen de Russische president uit te vaardigen, heeft het ICC zijn flagrante westerse vooringenomenheid onthuld, waardoor het zijn eigen geloofwaardigheid om zeep helpt, aldus De Zayas.

Leidt de genocide in Gaza tot de val van het zionistische project Israël?

Israeli president Isaac Herzog welcoming US president Joe Biden at Tel Aviv airport on 18 October 2023. Photo: Amos Ben Gershom. Image courtesy of the Spokesperson unit of the President of Israel (Wikimedia Commons).

*****

Hamas is goed op weg om Israël te veranderen in een paria in de wereldgemeenschap. De aanval van 7 oktober heeft geleid tot een reset van een politieke strijd. Voor het eerst kan Israël een oorlog verliezen.

Op 8 december sprak de VS in de VN-Veiligheidsraad voor de derde maal op rij een veto uit tegen een resolutie voor een ‘onmiddellijk humanitair staakt-het-vuren’ in Gaza. De Raad was bijeengekomen op grond van het beroep van secretaris-generaal António Guterres op artikel 99 van het VN-Handvest. Dat uiterst zeldzaam gebruikte artikel laat de secretaris-generaal toe issues die de internationale vrede en veiligheid zouden kunnen bedreigen ‘onder de aandacht van de Veiligheidsraad te brengen’. De genocidale situatie in Palestina van vandaag was voor Guterres blijkbaar hoogdringend. Zijn experts hadden gewezen op oproepen tot een ‘tweede Nakba’ en het gebruik van uiterst krachtige wapens, met onvoorstelbaar veel burgerslachtoffers en de vernietiging van essentiële infrastructuur tot gevolg.

De Amerikaanse en Europese steun voor Israël brokkelt af. Hamas is goed op weg om Israël te veranderen in een paria in de wereldgemeenschap.

De meeste analisten gaan ervan uit dat Israël de strijd tegen Hamas zal winnen. De enige vraag die men zich stelt is binnen welk tijdsbestek en ten koste van wat. Toch kan Israël in Gaza voor het eerst een oorlog verliezen. Het kan Hamas onmogelijk verslaan. Hamas moet het niet hebben van militaire slagkracht. Het streeft langetermijndoelen na. Het verenigt de Gazanen rond zich en ondermijnt de legitimiteit van de Palestijnse Autoriteit. Het bloedbad in Gaza leidt tot kritische vragen in de VS, verdeelt Europa, ondergraaft de normalisatie van de Israëlische betrekkingen met Arabische staten, en versterkt de solidariteit van de global majority met Palestina. De Amerikaanse en Europese steun voor Israël brokkelt af. Hamas is goed op weg om Israël te veranderen in een paria in de wereldgemeenschap.

Toekomst voor de Palestijnen

De Israëlische strategie in de strijd is diffuus. Enerzijds maakt Israël elk menselijk leven in Gaza onmogelijk, anderzijds probeert het Hamas-strijders in Gaza en Hamas-leiders in Qatar om te brengen, tactieken waarmee het zijn mondiale en regionale steun niet terugwint. Als het Hamas uitschakelt, ontstaat er ongetwijfeld een nieuwe verzetsbeweging. De Palestijnse Autoriteit van Mahmoud Abbas is geen alternatief. De organisatie is verworden tot verlengstuk van het Israëlische militaire gezag. Het heeft geen vinger uitgestoken tegen het door het Israëlische bezettingsleger gesteunde geweld van Israëlische kolonisten tegen de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever. Om een kans van slagen te hebben, moet de Israëlische strategie gericht zijn op een toekomst voor de Palestijnen, op een einde aan hun lijden.

“De wereld staat voor een keerpunt. De keuzes die we vandaag maken in de conflicten in Oekraïne en Gaza zullen de toekomst van de huidige en komende generaties bepalen. Zullen Israëli’s en Palestijnen ooit in vrede naast elkaar leven? Kan het Oekraïense volk ooit vrij leven? Blijft Europa een anker voor mondiale vrede en veiligheid? Samengevat: kunnen we optimistisch zijn over onze toekomst, of geven we ruimte aan lieden die onze waarden niet delen om het gevaar en de verdeeldheid in de wereld aan te wakkeren? Zowel Poetin als Hamas proberen een buurland van de kaart te vegen. Amerika zal dat niet laten gebeuren, voor onze veiligheid en voor het welzijn van de hele wereld. De VS is de onmisbare natie1. Met bondgenoten en partners strijden wij voor een betere, vreedzamere toekomst.”

Het bovenstaande citaat geeft enkele opmerkingen en vragen weer van de Amerikaanse president Joe Biden in een opiniestuk in de Washington Post van 18 november. Het stuk is al even onsamenhangend en sloganesk als de toespraken van de 81-jarige president. Zo haalde hij maar weer eens de tweestatenoplossing van stal. Er zou geen gedwongen verplaatsing van Palestijnen uit Gaza mogen plaatsvinden, maar intussen blijft hij Israël de bommen leveren die Gaza onbewoonbaar maken. Het geweld tegen de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever zou moeten stoppen, maar hij oefent daartoe geen enkele druk uit op de regering-Netanyahu. De internationale gemeenschap zou de de wederopbouw van Gaza moeten financieren, terwijl in het internationaal recht de bezetter in alle opzichten verantwoordelijk is voor de bezette bevolking.

Substantiële toezeggingen

Waar men wel op moet letten is de alinea waarin de president verwijst naar zijn ontmoeting met Netanyahu “enkele weken voor 7 oktober”. Daarbij zou een reeks “substantiële toezeggingen” zijn besproken “die zowel Israël als de Palestijnse gebieden zouden helpen beter te integreren in het bredere Midden-Oosten”, het idee achter de “economische corridor die India met Europa zal verbinden via de Verenigde Arabische Emiraten, Saoedi-Arabië, Jordanië en Israël”. Dit onderdeel van Bidens opiniestuk is even huichel- als leugenachtig. In de 78e Algemene Vergadering van de VN op 22 september presenteerde Netanyahu op een landkaart immers ijskoud zijn versie van een nieuw Midden-Oosten, waarin elke aanduiding van een soevereine staat Palestina ontbreekt.

Biden mag dan opkomen voor het recht van Israël om zich te verdedigen, één van de machtigste legers ter wereld zal er niet in slagen een licht bewapende militie van slechts enkele tienduizenden strijders uit te schakelen. Het mag dan Hamas-strijders ombrengen, zelfs de leiders in Qatar vermoorden, het krijgt de verzetsbeweging niet onder controle. De geest is uit de fles. Hamas lijkt in zijn politieke strijd niet te mikken op de status quo van vóór 7 oktober, maar op die van 1948. Ook Israël is gedoemd zijn bestaansgeschiedenis sinds 1948 in heroverweging te nemen. 7 oktober was geen niet-uitgelokte aanval op een vreedzame mogendheid, maar kon zich voltrekken door het chronisch Israëlisch gebrek aan empathie met een bevolking die in een apartheidssysteem met geweld wordt onderdrukt.

De geest is uit de fles. Hamas lijkt in zijn politieke strijd niet te mikken op de status quo van vóór 7 oktober, maar op die van 1948. Ook Israël is gedoemd zijn bestaansgeschiedenis sinds 1948 in heroverweging te nemen.

Hamas is als politieke beweging geworteld in de Palestijnse samenleving. Het komt op voor de legitieme nationale aspiraties van de Palestijnen. Op basis van tientallen jaren ervaring, specifiek met het dwarsbomen van het Oslo-vredesproces door een vijandige bezetter, geeft het gestalte aan de overtuiging dat enkel gewapend verzet vaart kan geven aan het Palestijnse bevrijdingsproject. Hamas’ aanhang gaat verder dan Gaza. Mede dankzij de zwakte van de Palestijnse Autoriteit van Mahmoud Abbas ziet de organisatie zijn invloed en populariteit in de bezette gebieden op de Westelijke Jordaanoever en Jeruzalem groeien. Ook daar zien de Palestijnen hoe Israël en zijn bondgenoten het vredesproces en andere geweldloze initiatieven die moeten leiden tot Palestijnse bevrijding blijven dwarsbomen.

Grootschalige protesten

De moordzuchtige manier waarop Israël reageert op 7 oktober bevestigt hoezeer de boodschap van Hamas en zijn positie onder de Palestijnen in de wijde regio het land zorgen baart. Het kijkt bijvoorbeeld met argusogen naar de grootschalige protesten in Jordanië. De autocratisch bestuurde Arabische wereld heeft respect voor Hamas als organisatie die op eigen kracht in staat lijkt Israël een prijs te laten betalen voor het aanhoudende geweld tegen de Palestijnen. De geschiedenis leert dat leiders van verzetsbewegingen die aanvankelijk werden afgeschilderd als terroristen, uiteindelijk aan de onderhandelingstafel plaatsnemen zodra de tijd voor een politieke oplossing rijp is.

De in Cuba geboren Amerikaanse opiniemaker Alfred de Zayas2 heeft op X, het vroegere Twitter, een aantal ondubbelzinnige uitspraken gedaan die de wereld best ter harte neemt. Israël heeft de artikelen 2 en 3 van het Genocideverdrag geschonden3. Alle landen die Israël militair hebben gesteund en de genocide mogelijk hebben gemaakt, zijn strafrechtelijke aansprakelijk voor medeplichtigheid. De secretaris-generaal van de VN moet de zaak aan het Internationaal Strafhof voorleggen en onmiddellijke actie eisen. Dat heeft de plicht om onderzoek te doen naar de aanhoudende genocide en misdaden tegen de menselijkheid van Israël tegen de Palestijnen. De internationale gemeenschap moet de Responsibility to Protect inroepen om de bevolking in Gaza te beschermen.

De secretaris-generaal van de VN moet de zaak aan het Internationaal Strafhof voorleggen en onmiddellijke actie eisen. Dat heeft de plicht om onderzoek te doen naar de aanhoudende genocide en misdaden tegen de menselijkheid van Israël tegen de Palestijnen.

De situatie van de in Zuid-Gaza samengepakte 2 miljoen Palestijnen is onhoudbaar. Gaza is onleefbaar geworden: platgebombardeerde woningen en infrastructuur waaronder scholen, geen drinkwater, medicijnen en medische hulpmiddelen, brandstof, elektriciteit, sanitaire voorzieningen, voedingsmiddelen, onderwijs, het platgooien van bakkerijen, de moorden op intellectuelen zoals universiteitspresidenten, de uiteengereten gezinnen, enzovoort. De druk op Israël om een einde te maken aan de onhoudbare humanitaire situatie zal op korte termijn wel tot een tot een duurzaam staakt-het-vuren leiden. Egypte en Jordanië wijzen elke gedwongen evacuatie van Palestijnen uit Gaza van de hand. Drukt Israël een gedwongen deportatie door, dan escaleert de situatie naar een regionale oorlog.

De aanval van Hamas op 7 oktober heeft geleid tot een reset van een politieke strijd waarop Israël enkel denkt te moeten reageren met niets ontziend militair geweld tegen burgers. Zoals de zaken er nu voor staan, kan niet worden gezegd dat Israël aan de winnende hand is. Komt er per saldo een einde aan driekwart eeuw onrecht tegen de Palestijnen? In een vorig artikel hebben we gesteld dat de ontbinding van de staat Israël en de teruggave van al het land aan het inheemse Palestijnse volk de enige manier lijkt. We hebben zo’n scenario zich zien ontvouwen in Zuid-Afrika, waar men tot het inzicht kwam dat een blank apartheidsregime geen toekomst heeft. Een zelfde scenario in Israël-Palestina moet niet worden afgedaan als fantasie.

Om Thomas Jefferson4 te citeren: ‘Nothing is unchangeable but the inherent and unalienable rights of man5.

*****

1 Letterlijk zegt Biden: ‘The United States is the essential nation‘.

2 De Zayas is als advocaat en auteur actief op het gebied van mensenrechten en internationaal recht. Hij doceert aan de Geneva School of Diplomacy, en was in de periode 2012-2018 de eerste onafhankelijke VN-expert voor de bevordering van een democratische en rechtvaardige internationale orde. De Zayas is auteur van tien boeken, waaronder Building a Just World Order, in 2021 uitgegeven bij Clarity Press.

3 De Zayas plakt dus het etiket ‘genocide’ op de Israëlische oorlog in Gaza. Hij verliest zich niet in juridisch/theoretisch debat waarin ‘experts’ in onze contreien het te vroeg vinden voor zo’n etiket, maar totaal voorbijgaan aan het element ‘intentie’ waarover het Genocideverdrag zich uitspreekt. Verschillende leden van het Israëlische oorlogskabinet hebben hun ‘intentie’ zonneklaar gemaakt, uitspraken die uitvoerig werden gedocumenteerd voor toekomstige procesvoering.

4 Thomas Jefferson, pleitbezorger van democratie, was een Amerikaanse founding father, de belangrijkste auteur van de Onafhankelijkheidsverklaring (1776) en de derde president van de Verenigde Staten (1801–1809).

5 Niets is onveranderlijk, behalve de inherente en onvervreemdbare rechten van de mens.

Terwijl Israël de strijd om de publieke opinie verliest, hervat het de oorlog op Gaza

Uitdagende narratieven: Mehdi Hasan legt senior Israëlische adviseur op de rooster over Twitter-desinformatie van de IDF.


Westerse mediagiganten krijgen concurrentie van social media, zodat Israël niet langer de waarheid kan verbergen. Het Israëlische leger hervat de strijd. Een uitbraak van de bevolking naar Egypte riskeert Egypte en andere buurlanden te betrekken bij de oorlog.

Zoals eerder op dit platform besproken, hanteert Israël een geraffineerde propagandastrategie. Leidt het Palestijnse verzet tegen de Israëlische bezetting tot gewapende strijd, dan wordt westerse journalisten de toegang tot Gaza geweigerd en moeten zij hun werk doen onder supervisie van het Israëlische leger (IDF). Israëlische woordvoerders beheersen het narratief. Het gevolg is dat de westerse mainstream media vrijwel steeds de Israëlische versie volgen. Kritische waarnemers herkennen dat fenomeen in de verslaggeving van VRT-journalisten Jens Franssen en Rudi Vranckx. Zo weet Israël al tientallen jaren de geschiedschrijving naar zijn hand te zetten. Bij vijandelijkheden kan het rustig zijn gang gaan, zonder door de publieke opinie te worden teruggefloten.

Concurrentie

Maar de tijden zijn veranderd. Westerse mediagiganten krijgen concurrentie van video’s op Instagram, TikTok en YouTube-filmpjes over de Israëlische bombardementen op de Gazastrook. De wereld ziet in real-time door bommen toegetakelde baby’s, vrouwen verpletterd onder platgebombardeerde gebouwen en moeders en vaders met de dode lichamen van hun kinderen in hun armen. Zoals het bovenstaande interview1 door MSNBC-journalist Mehdi Hasan met Netanyahus senior adviseur Mark Regev leert, blijft de IDF valse informatie en desinformatie verspreiden. Palestijnse journalisten die onvermoeibaar de wereld vertellen wat er gebeurt in Gaza worden als ‘terroristen’ bestempeld en vermoord.

De wereld ziet in real-time door bommen toegetakelde baby’s, vrouwen verpletterd onder platgebombardeerde gebouwen en moeders en vaders met de dode lichamen van hun kinderen in hun armen.

De krampachtige manier waarop Regev antwoordt op de vragen van Hasan leert dat Israël niet langer in staat is de waarheid te verbergen. De onmenselijkheid van de Israëlische bezetting is voor iedereen zichtbaar geworden. Gebruikers van sociale media drijven met de hashtag #WeWontBeSilenced ijskoud de spot met de wanhopige pogingen van Israël om het narratief onder controle te krijgen. Israël heeft zijn steeds negatievere imago in de internationale gemeenschap volledig aan zichzelf te wijten. Het land kan van de wereld niet verwachten dat het de ogen sluit voor de genocide die het, gesteund door de VS, in het volle zicht begaat. De Israëlische oorlog tegen de Palestijnen mag dan nog lang niet voorbij zijn, Israël heeft de oorlog om de publieke opinie wel al verloren.

Al-Shifa ziekenhuis

De meest schandalige Israëlische leugen was wel de bewering dat Hamas zijn hoofdkwartier had geïnstalleerd onder het Al-Shifa ziekenhuis. Die leugen had eenvoudig kunnen worden doorgeprikt als Israël internationale journalisten in Gaza had toegelaten. Een CNN of een BBC-oorlogsverslaggever had de wereld de waarheid kunnen tonen, en daarmee honderden Palestijnse burgers, kinderen en baby’s sparen. Israël weert niet enkel journalisten uit Gaza, het voert ook een gerichte militaire campagne tegen de daar werkende Palestijnse journalisten. Sinds 7 oktober heeft het 57 mediawerkers omgebracht. Israël valt ook media-infrastructuur zoals radio- en TV-stations aan. Ook dat zijn oorlogsmisdaden die aan het Internationaal Strafhof zouden moeten worden voorgelegd.

Een CNN- of een BBC-oorlogsverslaggever had de wereld de waarheid kunnen tonen, en daarmee honderden Palestijnse burgers, kinderen en baby’s sparen.

Tijdens de sinds 24 november 07:00 uur van kracht zijnde humanitaire pauze wisselden Israël en Hamas gijzelaars uit en konden hulpgoederen Gaza binnenkomen. Maar woensdag vuurde de Israëlische marine op Palestijnse huizen en burgers en openden Israëlische troepen het vuur op Palestijnse burgers die probeerden naar hun gebombardeerde huizen nabij het Al-Quds ziekenhuis terug te keren. Eerder schond Israël de gevechtspauze door aanvallen op 24 november (één dode, elf gewonden) en 26 november (één dode, acht gewonden). Hamas liet deze Israëlische schendingen van de gevechtspauze onbeantwoord.

Onbewoonbaar

Aan de humanitaire pauze is vandaag een einde gekomen. Israël hervat de bombardementen, maar weet dat het daarmee Hamas niet uitschakelt. Het deinst terug voor de grondoorlog. Naar verluidt zijn al meer dan duizend2 Israëlische militairen omgekomen in tanks en andere legervoertuigen. Palestijnse strijders weten die perfect te vernietigen. Dus blijft het onverstoord infrastructuur bombarderen, om Gaza langzaam maar zeker onbewoonbaar te maken, zodat de Palestijnse bevolking wel naar elders zal moeten vertrekken. Tegen die achtergrond is het essentieel dat internationale media zich toegang tot Gaza verschaffen. De internationale gemeenschap moet een Israëlisch ‘nee’ naast zich neerleggen. Rafah is een Arabisch-Arabische grensovergang. Egypte moet zijn verantwoordelijkheid nemen.

Een grootschalig Israëlisch offensief op het zuiden kan de bevolking enkel aanzetten zich een weg te banen over de grens naar Egypte.

Vandaag zei het Israëlische leger dat het de strijd had hervat omdat Hamas zou hebben gevuurd op Israëlisch grondgebied. Defensieminister Yoav Gallant belooft een hervatting van de bombardementen, vervolgens de inzet van tanks, artillerie, gepantserde bulldozers en ten slotte infanterie. Gaat dat offensief richting het zuiden, waar na de volksverhuizing uit het noorden bijna 2 miljoen mensen zitten samengepakt, dan betekent dat een gevaarlijke escalatie. Een grootschalig Israëlisch offensief op het zuiden kan de bevolking enkel aanzetten zich een weg te banen over de grens naar Egypte. Nu dat land bij herhaling heeft verklaard dat het geen vluchtelingen zal opnemen, kan een uitbraak van Gazanen enkel Egypte bij de oorlog betrekken. Andere landen in de regio zullen zich dan aansluiten.

En dan kijkt de wereld aan tegen een regionale oorlog waarvan de gevolgen niet te overzien zijn. Het is nog niet te laat. Alleen Washington kan Israël terugfluiten, door met onmiddellijke ingang elke financiële, militaire en diplomatieke steun aan het land op te schorten. Europese politici en opiniemakers moeten daartoe maximale druk op de VS uitoefenen.

*****

1 Om de bliksemsnelle discussie optimaal te volgen zet men bij ‘instellingen’ best de ondertiteling aan (“Engels automatisch gegenereerd”), alsook desgewenst vertaling in het Nederlands (“Automatisch vertalen”).

2 Israëlische cijfers houden het op 60 gesneuvelde manschappen sinds 7 oktober. Maar iemand als de Jordaanse generaal-majoor Fayez Al-Dwairi houdt het op 3185 doden en gewonden tijdens de 22 dagen durende grondaanval. Verwijzend naar de begrafenis van 50 Israëlische soldaten op één dag op één begraafplaats denken ook andere bronnen dat het aantal Israëlische militaire slachtoffers veel hoger is dan de officiële cijfers.

*****

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag